Rok 2018

KRÓTKIE SPRAWOZDANIE Z DZIAŁAŃ MISYJNYCH W UGANDZIE W ROKU 2018

Centrum Edukacyjne „Brama Nadziei” („Gate of Hope”)

Centrum Edukacyjne „Brama Nadziei” to dwuletnia szkoła zawodowa, w której oferujemy kurs nauczania przedszkolnego oraz kurs krawiectwa. Uczennice to najczęściej młode dziewczyny, często po trudnych przejściach, które w chrześcijańskiej atmosferze mają szansę przybliżyć się do Boga, usłyszeć Ewangelię oraz zdobyć wykształcenie, dzięki wsparciu finansowym sponsorów z Polski. Uczennice posiadające dzieci mają możliwość zamieszkania w Domu Samotnej Matki „Agape” i mogą liczyć na pomoc przy opiece nad dziećmi w trakcie studiowania.

Już po kilku latach od powstania, szkoła „Brama Nadziei” została uznana za najlepszą tego typu szkołę w regionie – z czego wszyscy wspierający z Polski mogą być niezwykle dumni. W 2018r. w tej szkole uczyło się około 90 uczennic, a w 2019 ta liczba zwiększyła się już ok.120 studentów. To, co szczególnie nas cieszy to fakt, że dziewczyny uczące się w tej szkole, otrzymują tam pomoc wierzących nauczycieli, którzy pełnią role nie tylko wychowawcze, ale też są dla tych uczennic przewodnikami we wzrastaniu w wierze.

Centrum Umiejętności i Chrześcijańskiego Rozwoju „Tymoteusz”

W 2016 założyliśmy szkołę biblijno-zawodową „Tymoteusz” (Skills and Spiritual Development Centre „Timothy”), w której chłopcy w wieku 16-25 lat mogą na kursie zawodowym uczyć się umiejętności z zakresu popularnych w tym regionie zawodów tj. budownictwa, ślusarstwa, rolnictwa, stolarstwa, biznesu i komputera, a poza tym praktycznej wiary i chodzenia w bliskiej relacji z Panem Jezusem.

Osoby, które się uczą w szkole „Tymoteusz” pochodzą z różnych środowisk i w różny sposób dowiadują się o szkole, najczęściej jednak informacje podawane są pocztą pantoflową, lub też ktoś dowiaduje się o szkole przez lokalne radio.

Obecnie finansowe utrzymanie tej szkoły jest dla nas największym wyzwaniem, bo w większości uczniowie nie płacą czesnego, gdyż są sierotami. Chłopcy którzy do niej trafiają, zwykle nie mają pieniędzy na edukację.

W 2018 do szkoły uczęszczało 25 studentów, którzy po zakończeniu nauki otrzymali zestaw narzędzi, dzięki któremu od razu mogli rozpocząć pracę w dopiero co wyuczonych zawodach.

Projekty Ewangelizacyjne

Oprócz inicjowania regularnych spotkań modlitewnych i nauczania biblijnego prowadzonego w założonych przez nas szkołach zespół fundacji „Brama Nadziei” dociera z Ewangelią również do wielu wiosek. Między innymi do wioski o nazwie Nyarubingo. Po kilku latach żmudnego chodzenia „od drzwi do drzwi” zaczynamy widzieć trwałe owoce nawrócenia ludzi na tym terenie. Jednym z przełomowych momentów dla tej społeczności wydaje się być nawrócenie miejscowego szamana, który wcześniej bardzo mocno sprzeciwiał się naszym działaniom.

Po paru tygodniach została zorganizowana całonocna konferencja uliczna, której efektem było to, że do północy zgłosiło się 21 osób chętnych do podążania za Chrystusem. Dwa dni później, w niedzielę, na pierwszym zorganizowanym w tej wiosce nabożeństwie wzięło udział kilkadziesiąt osób.

Oprócz działań ewangelizacyjnych wśród ludzi z okolicznych wiosek w 2018 roku docieraliśmy z Ewangelią również do obozu dla uchodźców z Kongo, do szkół, szpitali i więzień. W ten sposób życie oddało Panu Jezusowi kilkaset osób.

Ponadto przy szkole „Gate of Hope” w listopadzie co roku organizowana jest konferencja dla młodzieży, na której mówcy z Ugandy i Polski zachęcają wszystkich do jeszcze gorliwszego poświęcenia się w życiu naszemu Bogu.

Szkoła Podstawowa i Przedszkole im. Króla Dawida w Hakatomie

Szkołę założyliśmy w 2013 roku. Wyzwaniem jest podniesienie standardu tego miejsca przez budowę jadalni, auli i kolejnych klas szkolnych oraz budynku internatu. Kopiemy też obecnie studnię, aby zapewnić szkole dostęp do wody.

Uczniowie uczęszczający do tej szkoły to ubogie dzieci z wioski. Uczy się ich tam około 180. Ich sytuacja materialna w większości przypadków utrudnia im uczęszczanie do szkoły publicznej ze względu na powszechną biedę lub ze względu na trudną sytuację rodzinną, bo wielu z nich jest sierotami lub półsierotami wychowywanymi przez babcię albo dalszych krewnych.

Oto typowa sytuacja w domu większości tych dzieci opisana słowami pracownicy środowiskowej pracującej przy szkole, Esther Karungi:

„Rodzina z pięciorgiem dzieci. Ojciec rodziny wszystkie pieniądze przepija. Nie stać ich nawet na jedzenie, nie mówiąc o ubraniach albo przyborach szkolnych. Dżigery (pchły piaskowe) są w stopach i na rękach. Śpią na workach rozłożonych na podłodze, przykryci prześcieradłami. Inne dzieci są wychowywane przez schorowane babcie, które nie są w stanie zapewnić dzieciom nawet wyżywienia. Są też dzieci wychowywane przez krewnych, którzy mają swoje dzieci, którym z trudnością opłacają czesne.”

W 2018 roku szkoła została rozbudowana o osobny budynek mający służyć jako przedszkole (do tej pory zajęcia przedszkolne i szkolne odbywały się w tym samym małym budynku).

Szkoła Średnia im. Króla Dawida w Ngezi

Ta szkoła zrodziła się na bazie zwiększającej się z roku na rok potrzeby posyłania do szkoły średniej dzieci, które sponsorowane były na poziomie szkoły podstawowej w wspieranych przez Polaków chrześcijańskich szkołach i domach dziecka w rejonie Kyenjojo, które były przez lata wspierane przez polskich darczyńców. Wcześniej dzieci z tych miejsc po zakończeniu edukacji podstawowej posyłane były do innych szkół z internatem – nie mieliśmy jednak na nie większego wpływu duchowego. Zakładając tę szkołę w Ngezi, zdawaliśmy sobie sprawę, że nie tylko liczy się edukacja, ale także wysoki poziom wartości chrześcijańskich i moralnych, których zasianie w sercach w tym wieku jest niezwykle istotny dla młodzieży. W szkole codziennie odbywają się wspólne modlitwy i uwielbienia Boga, a raz w miesiącu ogłaszany jest jednodniowy post zakańczany uroczystym posiłkiem.

Szkoła ma osobne internaty dla dziewcząt i dla chłopców, ale także spore potrzeby rozbudowy. Musimy wybudować co najmniej kilka budynków. Pod koniec 2018 roku rozpoczęliśmy budowę auli, która jest też ważna z wielu względów. Potrzeba też dodatkowych klas, aby nauka mogła być kontynuowana na poziomie również 5 i 6 – maturalnej klasy. W 2018 roku w szkole naukę pobierało około 190 uczniów.

W opisanych powyżej szkołach uczą się głównie osierocone dzieci, które mogą się tam uczyć dzięki wsparciu z Polski.

Projekt Biznesowy

W 2018 roku uruchomiliśmy pilotażowy program aktywizacji małej działalności gospodarczej ubogich ludzi. Kilkanaście osób po przebyciu szkolenia zorganizowanego przez wolontariuszki z Polski, otrzymało granty w wysokości 150$ na start małej działalności, polegającej na założeniu sklepu, bądź plantacji oraz hodowli kur i kóz. Biznesy były monitorowane przez przyporządkowanych im kierowników, którzy służyli swoim podopiecznym poradami biznesowymi. Z 17 uruchomionych biznesów, w lutym samodzielnie działało 12. Pozostałe z różnych przyczyn przechodziło pewne trudności, ale żywimy nadzieje, że może wyjdą jeszcze na prostą po przebranżowieniu się ,bądź też po otrzymaniu dodatkowej pomocy.

Inne inicjatywy

W dalszym ciągu współpracujemy z zaprzyjaźnionymi przez lata ugandyjskimi fundacjami prowadzącymi szkoły podstawowe, przedszkola i sierocińce takimi jak „Power of the Prayer” w Misandice, „Bringing Hope to the Family” w Kaihurze czy „Burden Bearers” w Kyenjojo oraz sierociniec w wiosce Nyakagongo. Współpraca polega głównie na finansowym wsparciu tych placówek w potrzebne środki do kontynuowania opieki nad powierzonymi im dziećmi. Wydawane pieniądze są co miesiąc szczegółowo raportowane przez liderów poszczególnych fundacji.

Do Ugandy wyjeżdża wciąż wielu wolontariuszy z Polski. W roku 2018 było ich 17, nie licząc dwóch wyjazdów Honoraty. Angażowali się w różne prowadzone przez nas projekty. Przed wyjazdem przeszli zorganizowane w Kaliszu jednodniowe szkolenie misyjne.

Dodatkowo w ramach zaopatrzenia naszych szkół w żywność (dzieci jedzą posiłki we wszystkich naszych szkołach) zorganizowana została plantacja bananowców, a także uruchomiona hodowla ryb słodkowodnych. Mamy nadzieję, że w przyszłym roku będzie można w ten sposób zasilić nasze szkoły w potrzebne pożywienie, co pozwoli na zaoszczędzenie pieniędzy i przeznaczenie ich na inne potrzeby.

W niewielkim stopniu organizowana jest również pomoc dla najbiedniejszych rodzin. Przekazywane są im środki na zwykłe funkcjonowanie.

Jesteśmy wdzięczni Panu Bogu za to, że kolejny rok mogliśmy Mu wiernie służyć w tej wizji, którą nam dał, będąc razem z polskimi darczyńcami odpowiedzią na ubóstwo i potrzeby sierot w Ugandzie.

Reklama